یاد از رنجی که بردهایم عنوان برنامهای است که با معرفی موزه عبرت (زندان ساواک) با محوریت گفتوگو با زندانیان آن برهه زمانی و همچنین به تصویر کشیدن حکومت مستبد شاهنشاهی در 10 قسمت 30 دقیقهای از رسانه ملی پخش شد.
موزه عبرت؛ ساختمانی در محوطه باغ ملی تهران است که از سال ۱۳۱۶ در زمان حکومت پهلوی بازداشتگاه زندان موقت شهربانی، زندان زنان و بعد زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری نام گرفت و توسط ساواک برای بازجویی و شکنجه مخالفین حکومت پهلوی مورد استفاده بود.
روزگاری این ساختمان محل شکنجه ظالمانه مبارزان انقلابی بوده و فریاد آنها بی جواب میماند. اما حالا اینجا موزه عبرت شده است و مبارزان انقلابی که سابقه حبس و شکنجه در اینجا را داشتهاند، برای دیگران خاطراتشان را روایت میکنند. موزه عبرت جایی برای سفر به حقایق سیاه دوران ستمشاهی است که بیپرده با آنها روبهرو میشوید. در موزه عبرت این جمله را به چشم میبینید که خون بر شمشیر پیروز است.
راهنمایان موزه، روزگاری زندانیان این شکنجهگاه بودهاند و زجرهای آن روز را با پوست و گوشت خود تجربه کردهاند؛ به همین دلیل شنیدن روایت آن روزها از زبان این افراد، تصویر دقیقتر و ملموستری را در اختیارتان قرار میدهد.
به گفته راوی موزه عبرت که خود مدتی را در این زندان مخوف پهلوی گذرانده است اولین بار زندانی با چشمان بسته به اتاق افسر نگهبان منتقل شده و برای لحظاتی چشمانش را باز میکردند و اطلاعات شامل اسم و مشخصات او را در دفتری ثبت کرده و پس از بازرسی دقیق بدنی، لباس و وسایل او را گرفته و در قفسه هایی گذاشته و سپس لباس زندان به او میپوشاندند، بعد چشمهایش را بسته و سلول، اتاق بازجویی و اتاق شکنجه در انتظار آنها بود. زندانیانی که به اینجا منتقل میشدند، میدانستند که باید بیرحمانهترین شکنجهها را تجربه کنند و روزها و شبهای سختی در انتظارشان است.